Leśna Jazda

Gajowy

Pierwsza pomoc – jak najszybsza pomoc sanitarna udzielona osobom poszkodowanym polegająca na wykonaniu czynności ratunkowych, które są niezbędne i możliwe do wykonania w danej sytuacji.

Prawny obowiązek udzielania pierwszej pomocy wynika z art. 162 kodeksu karnego.

Art. 162. KK § 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.

Pod żadnym pozorem nie można pozostawiać poszkodowanego bez opieki.

Podchodząc do poszkodowanego należy ocenić jego miejsce pod kątem bezpieczeństwa dla siebie i chorego (główna zasada to: bezpieczeństwo ratownika jest zawsze najważniejsze). Również ze względu bezpieczeństwa do leżącej ofiary podchodź od strony głowy

1.Nie będziesz mógł pomóc innym, jeśli sam zostaniesz poszkodowanym.
- zatrzymaj się
- zapal światła awaryjne
- zaciągnij hamulec ręczny
- wyciągnij kluczyki z własnego motocykla/samochodu
- nocą załóż na siebie coś jasnego lub przyczep sobie jakiś materiał odblaskowy i używaj latarki. Stosuj ogólne zasady bezpieczeństwa.

2.Zabezpiecz miejsce wypadku
- ustawa trójkąt ostrzegawczy
- zaparkuj przed miejscem zdarzenia celem zabezpieczenia miejsca i kierując koła w stronę pobocza, włącz światła awaryjne
- Wyślij świadków wypadku, aby ostrzegali nadjeżdżających kierowców

3.Zapobiegnij zapaleniu się pojazdu
- wyciągnij kluczyki z samochodu poszkodowanego (wrzuć pod siedzenie kierowcy)
- sprawdź czy nie ma palących się papierosów
- wyłącz zapłon we wszystkich uszkodzonych pojazdach i jeśli potrafisz, odłącz akumulator(uwaga odcięcie kabli akumulatora może być tak samo niebezpieczne jak ich pozostawienie, wynika to z możliwości pojawienia się iskry).
- zamknij dopływ paliwa w pojazdach z silnikiem Diesla i w motocyklach.

Zadania pierwszej pomocy:
- utrzymanie podstawowych funkcji życiowych organizmu
- złagodzenie bólu
- utrzymanie właściwego stanu psychicznego poszkodowanego
- wezwanie pomocy

W przypadku wystąpienia dużej ilości i rozmaitości uszkodzeń ciała, kolejność udzielanie pierwszej pomocy będzie następująca:

1.Wyeliminowanie czynnika uszkadzającego
2.Szybkie rozpoznanie obrażeń
3.Segregacja poszkodowanych
4.Ustalenie kolejności ratowania
5.Wykonanie właściwych czynności ratowniczych

Organizacja miejsca wypadku obejmuje:
- ocena i analiza miejsca wypadku (co się wydarzyło i co może się wydarzyć)
- zapewnienia bezpieczeństwa (ratownikom, poszkodowanym ....)
- udzielenie pierwszej pomocy

Meldunek o zdarzeniu powinien zawiera następujące informacje:
- o miejscu wypadku
- charakter zdarzenia
- liczba i stan poszkodowanych
- o wzywającym pomocy
- komu i jakiej pomocy udzielono

Telefony alarmowe:
- 112 z telefonu komórkowego
- 999 pogotowie ratunkowe
- 997 policja
- 998 straż pożarna

Sytuacje wymagające natychmiastowego działania:
- niedrożność dróg oddechowych
- utrata przytomności
- brak oddechu
- krwotok
- wstrząs pourazowy

Sposoby transportowania poszkodowanych:

1.Rodzajetransportu:
- prowadzenie rannego
- przenoszenie
- przewożenie

2. Na wybór rodzaju transportu, wpływ maja
- rodzaj urazu
- ogólny stan chorego
- odległość
- liczba ratowników
- warunki atmosferyczne

W każdym wypadku komunikacyjnym należy jak najszybciej wezwać Pogotowie Ratunkowe oraz ekipę ratowniczą, która wyposażona w odpowiednie przyrządy umożliwi dostęp do poszkodowanych we wraku samochodu.

Kontrola oddechu i tętna powinna trwać przynajmniej 5-10 sekund.

W przypadku braku wyczuwalnego tętna i oddechu należy przystąpić do pełnej akcji reanimacyjnej.

Poszkodowanemu z wyczuwalnym tętnem ale bez oddechu należy udrożnić drogi oddechowe i wykonać sztuczne oddychanie.

Osobę nieprzytomną z zachowanym krążeniem i oddychaniem należy ułożyć w pozycji bezpiecznej (bocznej ustalonej).
Ratujący klęka obok pacjenta.
Kończynę dolną ratowanego znajdującą się bliżej zgiąć.
Rękę ratowanego leżącą bliżej wsunąć pod jego pośladek.
Drugie ramię pacjenta zgiąć i rękę położyć na brzuchu.
Ostrożnie chwycić ratowanego za bark i biodro ( np. za pasek od sukienki, spodni) po stronie przeciwnej i odwrócić go na bok.
Głowę pacjenta trzymać tak, aby przez cały czas trwania obracania była w osi ciała. Dłoń "górnej" jego ręki ułożyć pod policzkiem dla ustalenia pozycji głowy.
Przedramię "dolnej" ręki ostrożnie przeciągnąć pod tułowiem ku tyłowi i ułożyć grzbietem na podłożu. Ręka za plecami pacjenta zabezpiecza go przed przewróceniem wznak i "ustala" tym samym w położeniu bocznym.

Następnie należy dokonać bardziej szczegółowej oceny stanu poszkodowanego ze szczególnym uwzględnieniem takich zagadnień jak krwawienie, złamania, uraz kręgosłupa, oparzenia, wstrząs.

Co warto wiedzie podczas wypadku drogowego ?

U ofiar wypadków samochodowych a zwłaszcza z udziałem motocykli zawsze musisz podejrzewać uszkodzenie kręgosłupa.
Sposób zdejmowania kasku jest pokazany podponiższym linkiem:

http://www.youtube.com/watch?v=9JWiw0HFpDo

Jeśli Motocyklista oddycha nie zdejmujemy kasku!!!
Jeśli nie oddycha to musimy zdjąć, ratujemy życie przywracając funkcje sercowo-oddechowe, ewentualne uszkodzenie kręgosłupa jest mniejszą szkodą.

Podtrzymuj rękami głowę i szyję ofiary, tak aby mogła ona swobodnie oddychać. W miarę możliwości obserwuj stale wszystkich poszkodowanych aż do nadejścia specjalistycznej pomocy.

Dopilnuj, by ranny leżał i był spokojny. Uspokój ofiarę i sam zachowaj spokój. To pozwoli rannemu opanować strach, dzięki czemu nie wpadnie w panikę.

Jeśli wymiotował - a masz pewność, że nie uszkodził kręgosłupa - ułóż go na boku w pozycji bocznej ustalonej, by się nie udusił.

Okryj go kocami lub płaszczami, by nie tracił ciepła.

Jeśli to konieczne, rozetnij ubranie. Nie zdzieraj ubrania z poparzonych miejsc, chyba że wciąż się tli.

Nie podawaj płynów osobie nieprzytomnej lub półprzytomnej, jak też osobie skarżącej się na ból brzucha ( obrażenia narządów wewnętrznych)

Nie próbuj jej cucić, poklepując bądź potrząsając nią, ponieważ osoba taka po dojściu do siebie w pierwszym odruchu może spróbować ci oddać.

Wśród rzeczy ofiary poszukaj informacji o szczególnych jej problemach zdrowotnych - alergiach lub chorobach wymagających specjalnego postępowania - ewentualnie bransoletki lub wisiorka, które by o tym informowały, pamiętaj nie zabieraj ze sobą dokumentów poszkodowanego. Przekaż je lub lepiej wskaż gdzie leżą osobie upoważnionej (rodzina, policja).

TECHNIKA PROWADZENIA SZTUCZNEGO ODDYCHANIA

Zwykle wykonuje się sztuczne oddychanie metodą usta-usta. Ofiara leży na wznak, uklęknij przy niej. Przed wykonaniem pierwszego oddechu przeprowadź toaletę jamy ustnej poszkodowanego. Ostrożnie obróć jego głowę na bok i dwoma palcami owiniętymi w chusteczkę bawełnianą (nie higieniczną - może się „podrzeć”) wygarnij wszystko, co znajduje się w jamie ustnej (wyłamane zęby, wymiociny, sztuczne uzębienie, skrzepy krwi itp.). Następnie ułóż głowę ofiary na wprost i udrożnij drogi oddechowe (odgięcie głowy do tylu, uniesienie żuchwy patrz niżej; wskaziciel i kciuk ręki spoczywającej na czole, w przypadku prowadzenia sztucznego oddychania usta-usta, służą do zatykania nosa ofiary). Wykonaj wdech, przyłóż szczelnie swoje usta do ust ratowanego i wtłaczaj powietrze do dróg oddechowych ratowanego przez 1.5-2 sek. Podczas wtłaczania powietrza kątem oka obserwuj, czy unosi się klatka piersiowa ratowanego (kiedy się nie unosi, tzn., że źle udrożniłeś drogi oddechowe!). Stale utrzymując głowę ratowanego w tym samym ułożeniu odsuń się nieco od jego ust i pozwól na wydostanie się powietrza z jego dróg oddechowych (wydech jest bierny, dzięki sprężystości klatki piersiowej). W podobny sposób wykonuj każdy kolejny oddech. Jeśli z jakiś powodów masz obawy przed metodą usta-usta, bierzesz reklamówkę, robisz w niej dziurę palcem i przykładasz do ust poszkodowanego, eliminujesz w ten sposób bezpośrednie zetknięcie się waszych ust.

TECHNIKA PROWADZENIA MASAŻU SERCA

Jeżeli nie ma tętna nad dużymi tętnicami, należy rozpocząć masaż serca poprzez uciskanie mostka na przedniej ścianie klatki piersiowej. W celu prowadzenia masażu serca, poszkodowanego układa się na plecach, na twardym podłożu. Miejsce ucisku klatki piersiowej znajduje się na 1/3 dolnej mostka, 2-3 szerokości palców powyżej dolnego końca mostka

Uklęknij z boku poszkodowanego, w miejscu wyznaczonym na mostku oprzyj nadgarstek jednej ręki, drugą rękę oprzyj na tej, która stanowi pelotę uciskową, spleć ze sobą palce obu rąk. Wyprostuj łokcie i ustaw się tak, aby twoje barki znajdowały się nad klatką piersiową poszkodowanego. Pamiętaj, że końce palców ręki spoczywającej bezpośrednio na klatce piersiowej nie mogą dotykać ściany klatki piersiowej (ryzyko złamania żeber!)

Uciskaj mostek na głębokość 4-5 cm, rób to rytmicznie z częstością ok.100 razy/minutę. Podczas zwalniania ucisku nie odrywaj rąk od ściany klatki piersiowej. Masaż serca musi być zawsze połączony ze sztucznym oddychaniem w ten sposób, iż po każdych 15 uciśnięciach mostka należy wykonać 2 sztuczne oddechy.

KOORDYNACJA CZYNNOŚCI REANIMACYJNYCH

1 ratownik (sytuacja częstsza): 2 wstępne oddechy, następnie naprzemiennie 15 uciśnięć mostka, 2 oddechy/ 15 uciśnięć mostka, 2 oddechy/15 uciśnięć mostka itd. (schemat 2/15);

2 ratowników: koordynacja jest taka sama jak przy 1 ratowniku, tzn. po 2 wstępnych oddechach następuje 15 uciśnięć mostka, 2 oddechy/15 uciśnięć mostka, 2 oddechy/15 uciśnięć mostka itd. (schemat 2/15) z tym, że jeden z ratowników zajmuje się prowadzeniem sztucznego oddychania (klęczy z boku głowy ratowanego), a drugi- prowadzeniem masażu serca (klęczy z boku klatki piersiowej ratowanego).

Komentarz: Jest raczej mało prawdopodobne (choć niewykluczone), że podczas prowadzenia opisanych wyżej podstawowych czynności reanimacyjnych dojdzie do spontanicznego powrotu własnej akcji serca poszkodowanego. Najczęściej jednak niezbędne jest do tego celu wprowadzenie bardziej zaawansowanych czynności ratowniczych, świadczonych przez wyszkolony personel medyczny. W związku z tym nie przerywaj czynności reanimacyjnych, aby sprawdzać, czy poszkodowany ma tętno nad dużymi tętnicami. Przerwij czynności reanimacyjne i sprawdź tętno tylko wtedy, kiedy ratowany w trakcie prowadzenia czynności reanimacyjnych zaczyna oddychać lub poruszać się. W każdym innym przypadku prowadź działania ratownicze w sposób nieprzerwany. Zakończyć je możesz tylko w 3 przypadkach:

a) przejęcia czynności reanimacyjnych przez innego ratownika,

b) przybycia personelu medycznego,

c) w przypadku twojego wyczerpania fizycznego spowodowanego prowadzonymi czynnościami reanimacyjnymi, przy braku możliwości nadejścia pomocy.

Zapamiętaj: Kolejność postępowania w przypadku rozpoznania NZK to „ABC”.

A = drogi oddechowe - udrożnienie
B = sztuczne oddychanie
C = krążenie - masaż serca

I to by było tyle, mam nadzieje że nigdy nie będzie Ci potrzebna ta wiedza, lecz gdy już będziesz świadkiem wypadku postąpisz zgodnie z moim artykułem i uratujesz komuś życie. Za co zyskasz dożywotnią wdzięczność bo nie ma przecież nic cenniejszego niż życie.

Pzdr

72marecki

Każdy powinien mieć ( i pewnie ma) wysoko procentowy alkohol do dezynfekcji i gumy jako opaski uciskowe. Very Happy

Gl_babcia

Pochwała za ten temat, Intruz, różnie w życiu bywa.